 |
| Wydawnictwo Debit Tytuł oryginału: Good Night Stories for Rebel Girls Data wydania: 27 września 2017 ISBN: 9788380572010 Liczba stron: 232 |
Wyjątkowych, ale niekoniecznie takich, z których można brać przykład. Wyjątkowych - nie zawsze znaczy dobrych. Buntownicy to raczej niezbyt grzeczne osoby.
Bo czy caryca Katarzyna II może być wzorem do naśladowania?
Albo Coco Chanel? Zawdzięczamy jej małą czarną i słynne perfumy. Ale była antysemitką, brała narkotyki i jest posądzona o kolaborowanie z Niemcami. To już nie jest napisane.
Każda biografia zajmuje jedną stronę. Autorki skupiają się na samych pozytywnych cechach przedstawionych kobiet. W sumie na jednej stronie nie można przedstawić wszystkiego. Zapewne dlatego są pominięte ciemne aspekty życiorysu. Może dlatego biografie są wybielone?
O Katarzynie II jest napisane "wielu ludzi jej zazdrościło i jeszcze za życia wygadywano o niej okropne rzeczy" [s.88]
Nie kwestionuję obecności Katarzyny II na kartach książki, wszak jest jedną z najbardziej wpływowych kobiet w historii świata. Poza tym dzieci powinny poznawać i wiedzieć, że na lois świata wpływały niekoniecznie dobre osoby. Poza tym nie wyobrażam sobie, aby nie wiedzieć, że istniała taka caryca Katarzyna.
Ale warto byłoby dopowiedzieć / doczytać, z czym wiązało się "dławienie powstań i poszerzenie Imperium Rosyjskiego".
Nie kwestionuję obecności Katarzyny II na kartach książki, wszak jest jedną z najbardziej wpływowych kobiet w historii świata. Poza tym dzieci powinny poznawać i wiedzieć, że na lois świata wpływały niekoniecznie dobre osoby. Poza tym nie wyobrażam sobie, aby nie wiedzieć, że istniała taka caryca Katarzyna.
Ale warto byłoby dopowiedzieć / doczytać, z czym wiązało się "dławienie powstań i poszerzenie Imperium Rosyjskiego".
Oto jeszcze kilka bohaterek książki:
- Ada Lovelace [jej pasją była matematyka]
- Alicia Alonso [niewidoma balerina]
- Amelia Earhart [jako pierwsza kobieta przeleciała nad oceanem Atlantyckim]
- Astrid Lindgren, siostry Brönte, Jane Austen
- Elżbieta I
- Harriet Tubman [pomagała zbiegłym niewolnikom]
- Hilary Clinton
- Hypatia - Margaret Thatcher
- Irena Sendler
- Malala Yousafzai
- Maria Montessori
- Rosa Parks [sprzeciwiała się segregacji rasowej, nie ustąpiła białemu miejsca w autobusie]
- Ada Lovelace [jej pasją była matematyka]
- Alicia Alonso [niewidoma balerina]
- Amelia Earhart [jako pierwsza kobieta przeleciała nad oceanem Atlantyckim]
- Astrid Lindgren, siostry Brönte, Jane Austen
- Elżbieta I
- Harriet Tubman [pomagała zbiegłym niewolnikom]
- Hilary Clinton
- Hypatia - Margaret Thatcher
- Irena Sendler
- Malala Yousafzai
- Maria Montessori
- Rosa Parks [sprzeciwiała się segregacji rasowej, nie ustąpiła białemu miejsca w autobusie]
Książka wzbogacona jest pięknymi ilustracjami. W jej tworzeniu wzięło udział aż 60 osób!!!
Ostatnia kartka książki przeznaczona jest dla czytelniczek. Należy napisać własną biografię i narysować swoje zdjęcie.
Ostatnia kartka książki przeznaczona jest dla czytelniczek. Należy napisać własną biografię i narysować swoje zdjęcie.
Bardzo podoba mi się, że każdej z osób przypisany jest cytat, prawdopodobnie jej autorstwa.
Jestem przeciwniczką "...lożek", to znaczy feminizacja języka na siłę. Prymatolog ładniej brzmi, niż prymatolożka. Kobieta może być premierem, ale nie premierą [a jeden z polityków użył takiego słowa]. Tutaj nie wszystkie słowa są sfeminizowane. Mamy kobietę - chirurga [Mary Edwards Walker], i kobietę - prezydenta, kobietę - premier [Margaret Thatcher]. Mamy faraona, a nie faraonkę [Hatszepsut i Kleopatra]. Dodam, że na ten temat toczą się zażarte dyskusje w Internecie ;) . Podobną recenzję napisałam na Facebooku. Została odebrana dość krytycznie. Podam więc fragment jednej z opinii pod moją recenzja.
Jestem przeciwniczką "...lożek", to znaczy feminizacja języka na siłę. Prymatolog ładniej brzmi, niż prymatolożka. Kobieta może być premierem, ale nie premierą [a jeden z polityków użył takiego słowa]. Tutaj nie wszystkie słowa są sfeminizowane. Mamy kobietę - chirurga [Mary Edwards Walker], i kobietę - prezydenta, kobietę - premier [Margaret Thatcher]. Mamy faraona, a nie faraonkę [Hatszepsut i Kleopatra]. Dodam, że na ten temat toczą się zażarte dyskusje w Internecie ;) . Podobną recenzję napisałam na Facebooku. Została odebrana dość krytycznie. Podam więc fragment jednej z opinii pod moją recenzja.
"Przy okazji jej czytania odbywa się dużo rozmów z moją 5.5 letnią Córką i dlatego uwielbiam tę książkę po stokroć - nie jest nudną biografią tylko prowokującą do zdobywania dalszej wiedzy ale też do zastanowienia się nad etyką, feminizmem, empatią moralnością; opowieścią... ja z niej wyciągam wiele więcej niż Ty, ale to pewnie dlatego że ją zawsze żywo przedyskuotowuje".
I chyba o to chodzi. Aby rozmawiać wspólnie z dzieckiem. Żeby odbyć "mega głębokie fantazyjne rozmowy na niedziecinne tematy".
No i gdyby nie ta książka zapewne nigdy nie dowiedziałabym się, kim była Harriet Tubman. Dlatego sięgnę po drugą część.
